Verhalen uit de Utrechtse queer geschiedenis

De sodomietenvervolging van 1730 vormde een keerpunt omdat de ‘stomme zonde’ niet meer verborgen werd gehouden.

Van sodomiet naar homoseksueel: kenden we eerst alleen de sodomiet, in de loop van de 19de eeuw deden de pederast, uranist, urninde en homoseksueel hun intrede.

Vele symbolen zijn verbonden met lhbti+. De oudste waren om elkaar te herkennen. De nieuwere zijn herkenbaar voor iedereen.

Na de bevrijding verrezen overal oorlogsmonumenten. In 1999 kreeg Utrecht een gedenksteen voor de sodomietenvervolging.

Hoeveel Utrechtse homoseksuele mannen en lesbische vrouwen slachtoffer zijn geworden van 248bis valt niet meer te achterhalen.

In navolging van kerk, wetenschap en overheid beschouwden de meeste Nederlanders in de naoorlogse periode homoseksualiteit als een zonde, ziekte of misdaad.

In Utrecht veranderde vanaf de jaren vijftig de relatie tussen het christelijk geloof en homoseksualiteit. Activisten zetten zich in voor acceptatie en organiseerden demonstraties.

In de ‘realistische roman’ Mannen die ‘anders’ zijn uit 1963 gebruikt de auteur het jaren zestig decor van Utrecht.

Uit flikkercabaret Spitsroeden (1978-1981) kwam popgroep Kadanz (1982-1985) voort die de Top 40 haalde.

Rond 1980 begonnen Rymke Wiersma en Weia Reinboud de anarkafeministische drukkerij en -uitgeverij Atalanta.

Het Utrechtse Lesbisch Archief werd in 1982 opgericht na Leeuwarden, Amsterdam en Nijmegen.

Het hart van de kraakbeweging ontwikkelde tot een politiek en cultureel centrum.

Janjob Remmers (1956-1994) leefde vier jaar met aids: delen uit het dagboek van zijn moeder.